Akropolistoren: prettig samen oud worden
'Kijk, daar gaat een cruiseboot', zegt Dini Eekhuis (84). Zij woont op de zevende verdieping van de Akropolistoren op Zeeburgereiland te Amsterdam en kijkt uit over het BuitenIJ. Zij woont sinds een jaar samen met haar man in de toren. 'We zijn hier zo gelukkig', zegt ze stralend, 'we maken bijna iedere dag een foto van het uitzicht'. Ze was eigenlijk niet meer van plan om nog te verhuizen.
'Zoiets willen wij ook'
Ze was gewoon als vrijwilligster betrokken bij het realiseren van de woontoren. 'Ik vind het belangrijk dat er meer woningen voor ouderen komen. Ik ben daar al lang mee bezig. Vanuit mijn werk vroeger en daarna bij de ouderenadviesraad. Volgens Dini is het hard nodig dat er meer woningen voor ouderen komen in de stad. Met deelnemers van de WOUW (Wijze Oude Wijven club) en het platform wooninitiatieven is ze jaren geleden op excursie geweest naar het complex Akropolis van Humanitas in Rotterdam, Dat was een grote inspiratiebron: 'zoiets willen wij ook in Amsterdam!', zeiden we tegen elkaar. De vereniging Akropolis Amsterdam is toen opgericht om een dergelijke woonvorm te realiseren.
Veel aandacht voor ontmoeting en contact
Het heeft veel langer geduurd dan gedacht maar toen deze locatie beschikbaar was, is binnen 4 jaar de Akropolistoren opgeleverd. Wel anders dan in Rotterdam waar het complex veel meer een zorgkarakter heeft. In de Amsterdamse variant staat het zelfstandig wonen voorop met veel aandacht voor ontmoeting en contact. Toen het concreet werd, leek het haar en haar man toch een mooie plek om zelf te gaan wonen. 'Het is echt thuis komen hier.' De Akropolistoren heeft veertien verdiepingen en biedt onderdak aan een humanistische woongemeenschap voor 55-plussers. Van de 86 woningen is de helft voor mensen in de sociale sector (max. € 710), de andere helft zijn vrije sector huurwoningen (max. € 990) voor mensen met een middeninkomen. Voor beide typen woningen gelden inkomensgrenzen.
Goede samenspraak
Het is een lange, moeilijke weg geweest maar nu staat er een prachtig complex. ‘We hebben de Coöperatieve Vereniging Bewoners Akropolistoren’ opgezet. Het is niet makkelijk geweest. We hebben heel wat tegenwind gehad, zoals wisselingen in het bestuur, pittige gesprekken met de corporatie. Vaak dacht ik: 'als het maar lukt. We zijn ook maar gewoon amateurs'. Via een adviseur die door de corporatie was ingehuurd is het proces versneld verlopen, na een moeizame start. 'Het was voor de corporatie wennen en voor ons ook. Zo’n complex samen tot stand brengen vraagt veel en vereist ook een andere manier van denken. Maar het is gelukt en in goede samenspraak.'
Humanistische levensvisie
Alle bewoners zijn verplicht lid van de vereniging. Met alle kandidaten is een gesprek gevoerd. De toewijzing is niet alleen gebaseerd op basis van leeftijd, inkomen en duur van het lidmaatschap, maar ook op een humanistische levensvisie. 'Het is de bedoeling dat mensen die hier komen wonen respect hebben voor anderen en ieders leefwijze accepteren. Dat is de humanistische visie die we uitdragen.'
Komkommers
Iedereen die hier woont wil graag iets doen. Dat stemt Dini tot vreugde en blijdschap: 'We hebben een eetclub, wandelclub, leesclub enzovoort. Ook maken we afspraken per gang om naar elkaar om te zien en zo eenzaamheid te voorkomen. De website 'Torenpraat' biedt informatie over activiteiten. De komkommers noemen we de mensen die de communicatiegroep vormen', lacht Dini. De ledenraad wordt via loting samengesteld; per etage wordt één bewoner ingeloot. De ledenraad heeft een onafhankelijke voorzitter en kiest het bestuur. De leden van de technische commissie hebben rechtstreeks contact met leveranciers. 'Dus we doen dat niet via de corporatie. Zo geven we invulling aan de cöoperatieve vereniging.'
Torenkamer
Op de 15e etage bevindt zich de Torenkamer. Daar kunnen zij elkaar ontmoeten en activiteiten organiseren. 'We hebben daar oud en nieuw met elkaar gevierd, want daar vandaan hebben we schitterend uitzicht op al dat vuurwerk.' Beneden in het gebouw zit de Buurtkamer die door de welzijnsorganisatie wordt gerund. De Buurtkamer is voor de hele buurt. Veel van de vrijwillige gastvrouwen en – heren wonen in de Akropolistoren maar het is uitdrukkelijk de bedoeling dat iedereen welkom is en het geen exclusieve voorziening voor het complex is. Gelukkig mag de Buurtkamer wel gebruikt worden voor een aantal activiteiten zoals de vergadering van de ledenraad. 'Zo kunnen we elkaar beneden en boven ontmoeten', zegt Dini. 'Maar ook buiten want we hebben zelf twee picknick tafels aangeschaft. We hebben al een paar keer spontaan geborreld met elkaar. Ieder brengt zijn eigen glas en drankje mee. Zo had ik het me voorgesteld: vrijblijvend dingen met elkaar ondernemen. Dat is pas echt prettig samen oud worden.'
