Sinds halverwege de jaren tachtig hebben verzorgingshuizen steeds meer een functie gekregen voor zelfstandig wonende ouderen in de omgeving van het tehuis. Het verzorgingshuis vervult een nieuwe rol als wijkservicecentrum in de wijk. In die hoedanigheid biedt het ook (steeds vaker) actitiviteiten op het gebied van welzijn, al dan niet in samenwerking met welzijnsorganisaties.
Ouderen uit de buurt kunnen er maaltijden gebruiken, meedoen aan activiteiten, tijdelijk opgenomen worden en aangesloten worden op het alarmeringsysteem van het verzorgingshuis. In toenemende mate zijn verzorgingshuizen ook zelf de zorg gaan bieden aan ouderen in de buurt. In eerste instantie alleen in aanleunwoningen of een aangrenzend complex seniorenwoningen maar steeds vaker in de hele wijk.
Bij nieuwbouw of verbouw van verzorgingshuizen wordt geprobeerd meer functies toe te voegen zodat een levendig centrum ontstaat; een grand café, de bibliotheek, een huisartsenpraktijk.
Door het loskoppelen van de verblijfsfunctie en functies die voor de hele wijk beschikbaar zijn, onstaat een hoger niveau van dienstverlening in de wijk. Voor ouderen biedt dit meer keuzevrijheid voor wat betreft de plek waar ze de zorg ontvangen.
Omdat de functies van het verzorgingshuis geïntegreerd zijn met functies voor de algemene wijkbevolking zullen ook niet-oudere zorgcliënten in de wijk er gebruik van maken.
