Bij rechtsvormen zonder rechtspersoonlijkheid is de oprichter of ondernemer met het hele privévermogen aansprakelijk voor de schulden van de nieuwe organisatie of onderneming. Voorbeelden zijn: de vennootschap onder firma (VOF), de commanditaire vennootschap (CV) en de maatschap. Deze vormen zijn dus slecht bruikbaar om risico’s af te dekken maar wel handig als de samenwerking een eigen naam moet krijgen.
Bij rechtsvormen met rechtspersoonlijkheid loopt de oprichter alleen risico tot de omvang van zijn of haar investering. De nieuwe organisatie kan zelfstandig rechtshandelingen verrichten als schulden aangaan, vergunningen aanvragen e.d. De betrokkenheid van de oprichtende organisaties kan vastgelegd worden in statuten of in de verdeling van aandelen. De oprichters kunnen echter nooit zo volledig zeggenschap behouden als in de eigen organisatie, omdat de bepalingsmacht gedeeld moet worden en omdat bestuurders verplicht zijn om het doel van de nieuwe organisatie voorop te stellen. Voor samenwerkingsvormen bij wonen en zorg is de stichting de meest voor de hand liggende rechtsvorm, maar ook de vereniging of de BV is mogelijk.
Meer informatie:
