21-06-2005
Verslag inleiding Project!mpulsbijeenkomsten april 2005
Beleidsmakers kijken bij het vaststellen van de bouwopgave voor wonen, zorg en welzijn vaak eenzijdig naar nultredenwoningen (flats en gelijkvloerse seniorenwoningen). De interesse voor de mogelijkheden die traditionele eengezinswoningen bieden is nog beperkt. Daarom is onder auspiciën van het Aedes-Arcares Kenniscentrum Wonen-Zorg onderzoek uitgevoerd naar de voorzieningen die ouderen zelf noodzakelijk vinden om langer in hun eengezinswoning te blijven wonen. Tijdens de Project!mpulsbijeenkomsten in april 2005 presenteerde Eric Schellekens van Laagland'advies de eerste uitkomsten van het onderzoek, dat Laagland samen met instituut KITTZ uitvoerde in het Zeeuwse Veere. De aanbevelingen uit het onderzoek kunnen worden gebruikt voor het opplussen van eengezinswoningen.
Opvallend was dat veel bewoners met beperkingen zichzelf en niet hun huis hadden aangepast aan hun beperkingen. Een aantal bewoners sliep beneden, hoewel de ruimte daarvoor beperkt was en goede sanitaire voorzieningen ontbraken. Er bleek een hoge mentale barriere om de woning te laten aanpassen: men wilde niet als "gehandicapt" te boek staan. Niettemin liet een aantal bewoners weten dat het onderzoek hen op ideeën had gebracht om hun woning toch te laten aanpassen. Hoe belangrijk het voor bewoners is om toch zo lang mogelijk in hun woning te blijven bleek uit de antwoorden van ouderen met een verhuiswens. Van de 11 bewoners die aangaven te willen verhuizen was er maar één die ook daadwerkelijk meteen zou verhuizen als een woning of plaats in een zorgcentrum naar keuze werd aangeboden. De anderen wilden toch nog langer in hun eengezinswoning blijven. Bijna de helft van de bewoners had problemen met traplopen. Omdat in de meeste woningen een toilet op de slaapverdieping ontbreekt (70% van de eengezinshuurwoningen in de sociale woningbouw heeft geen tweede toilet) moeten de bewoners 's nachts vaker de trap gebruiken. Ruim een kwart van de ondervraagden wilde graag een wc op de slaapverdieping. Anderen gaven de voorkeur aan een traplift. Maar ook voor hen zou een tweede toilet een oplossing kunnen zijn. Andere suggesties waren het weghalen van drempels, een tweede leuning op de trap, een douchezitje en een hoger toilet.
De onderzoekers ondervroegen ook thuiszorgmedewerkers naar de problemen die zij in eengezinswoningen ondervinden. Ook voor hen bleek het ontbreken van een toilet bij de slaapkamer een knelpunt. Daarnaast noemden zij de aanwezigheid van drempels, de onhandige plaats van deuren en beperkte ruimte in slaapkamer en badkamer als belemmeringen.
De onderzoekers bevelen voor de doelgroep die problemen heeft met lopen, maar geen rolstoel gebruikt, in eengezinswoningen de volgende maten aan: hoofdslaapkamer 4,10 bij 2,9 meter en badkamer 1,8 x 2 meter. De onderzoekers veronderstellen dat deze ruimtematen vaak aanwezig zijn in woningen met een beukmaat van 5,10 of 5,40 meter.
Het eindrapport van het onderzoek wordt op 12 juli a.s. aangeboden aan gedeputeerde G. van Heukelom van de provincie Zeeland. Het rapport is vanaf die datum via deze site beschikbaar.
